Er was eens….
Ik hou enorm van sprookjes en weet je wat? Sprookjes zijn niet zomaar hysterische verhalen en verzinsels. Ze hebben allemaal een diepere symbolische betekenis. Ze sluiten aan op onze eigen oeroude kennis en maken een verbinding met de zogenaamde Archetypen. Sprookjes vertellen over de strijd tussen het Licht en de Duisternis. En het licht wint altijd want ze leefden immers nog lang en gelukkig.
Roodkapje
Roodkapje is zo’n mooi voorbeeld. Overigens schijnt het sprookje al meer dan 1000 jaar oud te zijn en het kent meer dan 60 varianten. Allemaal een stuk bloederiger dan het brave kinderverhaaltje dat je in de Efteling ziet.
Roodkapje, de versie door de Gebroeders Grimm geschreven, staat symbool voor het onschuldige meisje dat voor het eerst op pad gaat. Ze is gestuurd door haar moeder om haar oma te bezoeken. Hierin zie je de Godin: de oeroude vrouwelijke drie-eenheid: de Maagd – de Moeder- en de Wijze (of Crone).
Het rood van haar mantel staat voor het element vuur en daarmee voor actie, creatie, levenskracht en passie.
De reis van Roodkapje voor de uitdagingen die we krijgen in het leven: lukt het jou om op je pad te blijven, of laat je je steeds weer verleiden om van je pad af te raken.
Omdat Roodkapje’s verhaal zich afspeelt in een bos en het bos verwijst naar het onderbewustzijn, zou je kunnen zeggen dat Roodkapje haar eerste stappen zet op het spirituele pad. Het pad van haar onderbewustzijn, naar daar waar ze zich nog niet van bewust is.
De wolf
En daar komt de wolf: het dierlijke, reageren vanuit je instinct. De wolf staat ook voor het kwaad, voor de verleiding om jouw pad niet te vervolgen, maar om mee te gaan met een verdraaid beeld van de realiteit (de wolf in schaapskleren, of in dit geval: de wolf in oma’s kleren). De verleiding om dus te leven naar wat anderen over je zeggen, van je vinden en van je verwachten. Volg je de verwachtingen van een ander, dan wijk je dus af van jouw echte levenspad (die zich op jonge leeftijd nog bevindt in het onderbewustzijn).
De wolf staat overigens in sommige verhalen ook voor het mannelijke en diende het als waarschuwing voor jonge meisjes, om niet maar zo met een vreemde man mee te gaan.
En uiteindelijk wordt het nooit zo donker, of het wordt wel weer licht: Roodkapje en haar grootmoeder worden opgegeten door de wolf, maar gelukkig is daar de jager om ze te bevrijden en symbolisch gezien herboren te laten worden. De boodschap hiermee is dus dat na het verzwolgen worden door je ergste nachtmerrie er een hergeboorte plaats vindt. Wijzer van de lessen (ren meteen weg als je oma ineens grote oren, een grote neus en een grotere mond blijkt te hebben) stap je weer op je eigen pad en vervolg je je weg.
En ze leefden nog lang en gelukkig!