We voeren al decennialang discussie over gelijkheid tussen man en vrouw. De laatste jaren is daar de genderdiscussie bijgekomen: je moet mensen niet in een mannen- of vrouwenhokje willen drukken. Er zit immers een heel scala tussenin. Nu vind ik dit een interessante discussie. Naar mijn idee gaat het helemaal niet om het geslacht man of vrouw, maar om de energie. Om de mannelijke, of masculiene energie en de vrouwelijke of de feminiene energie.
Verrassing! Wij hebben allemaal beide in ons; alle mannen hebben een vrouwelijke kant en alle vrouwen hebben een mannelijke kant.
Van nature is bij het vrouwelijke geslacht wat meer vrouwelijke energie aanwezig en bij het mannelijke geslacht wat meer mannelijke energie. Dat komt onder andere door onze hersenstructuur, onze hormoonhuishouding, maar ook door de maatschappij en onze opvoeding.
De mannelijke energie (masculien of Yang) is de energie van de actie. Van het naar buiten toe gaan en laten zien wat je hebt. Van ideeën omvormen tot een project en dat neerzetten, manifesteren. Van groeien en groter worden, van vermeerderen. Deze energie hoort ook bij de lente en de zomer, kijk maar eens naar de groeikracht van de natuur in deze seizoenen.
De vrouwelijke energie (feminien of Yin) is de energie van krachten besparen, van jezelf terugtrekken en bezinnen. Van overdenken, wat heeft iets opgeleverd en wat is niet meer helpend of verspilde energie. Vanuit daar wat nieuws creëren. Maar ook van het maken van een veilige cocon, een veilig thuis bieden voor jezelf en anderen. Van het verbinden, met een zachte blik ergens naar kijken, mededogen en meeleven. Deze energie hoort bij de herfst en de winter. Bladeren die van de bomen vallen, om zo de winter door te kunnen komen en dieren die een voorraad aanleggen en zich terugtrekken in holen voor een winterslaap.
Nu is in de loop van meer dan 2.000 jaar kerkgeschiedenis de vrouwelijke, feminiene energie en daarmee het geslacht vrouw, afgewezen en verketterd. Maar daarmee wordt ook de vrouwelijke energie in iedere man afgewezen en uitgesloten. Denk alleen al aan de uitspraak ‘echte mannen huilen niet’ en wat je daarmee eigenlijk zegt. Jouw gevoelskant is niet ok, dat mag er niet zijn. Maar als, in dit geval, de feminiene kant er niet mag zijn, dan worden de emoties opgepot. De emoties worden immers wel gevoeld, maar ze krijgen niet de kans te ontladen. De balans raakt dan volledig zoek. Sterker nog: de balans slaat door naar de mannelijke kant en hierdoor krijg je een vervorming van de mannelijke energie.
De gevolgen daarvan zie je terug in gezinnen, in bedrijven en in de maatschappij. De wereld is verhard. De mannelijke eigenschappen voeren de boventoon: egocentrisch, actie en willen winnen, materialisme, gebrek aan zelfreflectie, hebzucht, vechten en oorlog voeren, zijn helaas zaken van alledag.
Mannen (of vrouwen!) die hun mannelijke, masculiene kant (te) sterk hebben ontwikkeld, strooien hun testosteron in het rond, voelen zich verheven boven een ander, houden geen rekening met de gevoelens van een ander en gaan puur voor eigen belang. Jezelf flink op de borst kloppen: kijk eens hoe geweldig ik ben.
Vrouwen (of mannen!) die hun vrouwelijke, feminiene kant (te) sterk hebben ontwikkeld, verdrinken in hun eigen verdriet en zelfmedelijden en komen maar niet tot actie of een resultaat. Zijn afhankelijk van het oordeel van een ander en nemen weinig tot geen eigen beslissingen. Kunnen zichzelf vreselijk naar beneden halen met gedachten als ‘ik kan dat toch niet, wie ben ik en ik weet niet hoe dat moet’.
Carl Gustav Jung omschreef zijn theorie over de Animus (mannelijke energie in de vrouw) en de Anima (vrouwelijke energie in de man). Heel kort gezegd: hij geeft aan dat iedereen binnen in zichzelf moet zorgen dat de Animus en de Anima een huwelijk aangaan. Hiermee breng je de balans terug binnen in jezelf. Als je zelf in balans bent, kun je ook vanuit rust en verbinding naar de buitenwereld reageren. Dan hoef je niet te schreeuwen of te vechten om aandacht. Maar hoef je ook niet het slachtoffer te zijn en te jammeren en huilen om aandacht. Als jouw Animus en Anima een goed huwelijk zijn aangegaan, ben je in balans. Dan mogen jouw emoties er zijn en loop je er niet voor weg, maar onderzoek je wat jou raakt en kun je jezelf vanuit daar geruststellen. Dan gun je jezelf bijvoorbeeld nieuwe kleren, zonder dat je het nodig hebt en kun je daar blij mee zijn, zonder schuldgevoel. Maar je kunt jezelf ook toespreken als dat nodig is en tot actie aanzetten, klaar om de wereld in te gaan.
Hoe mooi zou het zijn als jij, als vrouw, jouw eigen talenten ontwikkelt en inzet. Jij voor je eigen inkomen kan zorgen, maar tegelijkertijd toch de veiligheid en een liefdevol thuis aan anderen kan bieden? En hoe mooi is het als jij, als man, kan laten zien dat je stevig in de wereld staat, voor jezelf kunt opkomen, maar daarbij de ander niet uit het oog verliest. Dat je warm en open kunt zijn tegen anderen, maar ook een duwtje in de rug kunt geven, om anderen tot actie over te laten gaan?
Man en vrouw, masculien en feminien in balans? Dan behoort deze hokjesgeest tot het verleden.
