Ha! Ik ben Marjolijn en ik ben het gezicht achter HeppieLEF.
Mijn missie: eerherstel van het Vrouwelijke.
Wat mij altijd al bezighield is de (onbewuste) ongelijkheid tussen man en vrouw. En dat begon bij mij al op de middelbare school. Meiden werd verteld dat bèta vakken meer voor jongens waren. Meiden konden beter een pretpakket nemen. Ik begreep toen al niet waarom talen leren een pretpakket was, wat een werk!
Wist je dat 1 op de 6 vrouwen niet financieel zelfstandig is? En dat ruim 45% minder gaat werken of helemaal stopt na de geboorte van het eerste kind (tov 7% van de vaders). En dat de helft van de bevolking vindt dat moeders maximaal 2 tot 3 dagen zouden mogen werken?
Ik begon me af te vragen hoe het toch kan dat het lijkt dat we neigen naar oude rolpatronen. Waarom doen we dat? Is het gewoonte? Hoort het zo? Of zijn er andere redenen?
Ook begon het me op te vallen dat veel vrouwen geneigd zijn om partner en/of kinderen in het middelpunt van hun leven te zetten en zichzelf aan de kant te schuiven?
Om maar te zwijgen over veel diepere problemen als vernedering, huiselijk geweld, onderdrukking en misbruik waar we een glimp van hebben gezien met #metoo…
In mijn werkende leven liep ik zelf ook tegen allerlei vooroordelen op.
Minder betaald worden dan een mannelijke collega onder het mom ’je hebt geen aansluitende werkervaring’, terwijl we een soortgelijke loopbaan hadden doorlopen.
Een zakelijk telefoontje naar de belastingdienst, waarin de mannelijke medewerker mij ineens vroeg wat ik aanhad.
En de vraag: ‘hoezo ga jij alleen op vakantie? En de kinderen dan?’ (Ze hebben toch ook een vader!)
Maar ook commentaar over mijn werklust na de geboorte van onze twee kinderen. ‘Waarom ga je niet minder werken, dat is toch zielig voor de kinderen? En hoe combineer je dat dan met de huishouding?’
Overigens hebben mannen hier ook last van als zij juist minder willen gaan werken. Waarom toch?
Zoveel vragen! Ik ging op onderzoek uit.
‘Hier moet een overtuiging achterzitten van de persoon die de vraag stelt’, bedacht ik me. Waarom zou je anders zo’n vraag stellen? Waar komen die vragen vandaan? En wat zegt dat over jouw kijk op de wereld? En over de voorwaarden die jij en wij allemaal hebben meegekregen over hoe je je moet gedragen?
Ik dook diep de geschiedenis in en ontdekte een hele reeks aan verhalen over onderdrukking van vrouwen (en daarmee de vrouwelijke waarden) en het vooral niet mogen zijn wie je in wezen bent. Er worden al eeuwen allerlei nare vooroordelen en leugens over vrouwen verspreid en helaas hebben we die, onbewust, vaak als waarheid aangenomen.
Dat we hierdoor onze gevoelens (want vrouwelijk) zijn gaan onderdrukken, zal niemand verbazen. Maar dat we hiermee ook een deel van onze talenten zijn gaan wegstoppen, daar zijn veel mensen zich niet bewust van. Vrouwelijke talenten zijn veelal verzorgend en spiritueel. vrouwelijke talenten staan voor vrijheid, creativiteit, buiten de kaders denken. Voor verbinding maken, met jezelf en met een ander. Voor kunnen ontvangen en van het leven genieten.
Ik ontdekte dat als je niet al je talenten herkent, erkent en gebruikt, je uit balans raakt.
Echt iedereen bezit talenten maar de meeste talenten zullen nooit ingezet worden. Sterker nog, we willen vaak onze talenten ruilen voor andere. We vinden onszelf niet interessant of goed genoeg. Onze overtuiging is dat je hard moet werken voor iets (mannelijk) en we zijn ons er niet bewust van dat juist als we werken met onze talenten, we in een flow komen en iets helemaal geen moeite meer kost. Velen doen zichzelf haast geweld aan om zich talenten aan te meten, die helemaal niet bij hen passen. Alleen maar omdat de wereld dit van ons verlangt.
En dat is zo jammer! De wereld zou zoveel mooier zijn, als iedereen zou doen waar hij of zij echt goed in is.
En dat is dan ook mijn praktische missie: anderen helpen om hun eigen talenten te ontdekkenen volledig in te gaan zetten
De naam HeppieLEF:
Heppie: ‘Hep ie’ op z’n Achterhoeks gezegd, oftewel: ‘heb jij’.
Hierin vind je mijn Achterhoekse roots. Deze zijn mijn basis in het leven: nuchter, praktisch, eerlijk en geen geklets erom heen. Dit is ook wat je van mijn aanpak kunt verwachten.
Heppie: op zijn Engels Happy: Ik hou enorm van kleuren en bloemen en ik ga (letterlijk) fluitend door het leven. Zo is mijn aanpak ook, met humor; ik breng graag luchtigheid in de zware stukken.
LEF: met hoofdletters! Je hebt lef nodig om voor jezelf te gaan staan en te doen wat echt goed is voor jou. Om voor jezelf te kiezen en jouw dromen na te jagen. Leven met lef, dat juich ik toe!