Jerry Springer: voor de mensen die in de jaren 90 zijn opgegroeid: jullie weten waar ik het over heb. Voor de mensen die ietsje later zijn geboren in het kort wat de Jerry Springer Show inhield.
De uitstraling: een daily talk show, gehost door een keurige man in een te groot pak, met een te grote bril: Jerry Springer. Iemand die je vader kon zijn, of de vriendelijke buurman.
Het doel van de show: mensen een podium geven en op die manier álle kanten van de samenleving uitlichten.
Het échte doel: vechten, uitlachen en aan de schandpaal nagelen.
Hoe? Nou, dat zal ik je vertellen.
Gast 1 legde zijn of haar probleem voor aan Jerry. En aan het publiek. En aan de kijkers. Van over de hele wereld. Na een intro van nog geen minuut verscheen Gast 2 ten tonele. En dat was áltijd degene waar Gast 1 het meest last van had. Dan gingen ze elkaar een beetje lopen provoceren, het publiek begon ‘Jerry’ te roepen, thuis pakte je de popcorn erbij en dan ging het los! Vechten als een gek, bodyguards erbij en iedereen werd weer op zijn eigen stoel gezet. Jerry liet het publiek dan een aantal vervelende provocerende vragen stellen, joelen en weer vechten. En dat ging dan zo de hele show door. Leedvermaak ten top
Het valt mij op dat de fora die ik voorbij zie komen op social media eigenlijk met hetzelfde principe werken. Want: fora plaatsen een tikje controversiële berichten en hops: popcorn erbij en lezen maar hoe heel ‘Facebook of Twitter’ erover valt. Geheel onterechte aannames worden gedaan, mensen worden onderling afgemaakt, andere mensen worden getagd en bij in de discussie gehaald. Het sarcasme en het zure druipt ervan af. Geen hoor en wederhoor, geen respect, geen wederzijds begrip. Nee gewoon ordinair vechten.
Waarom mensen? Waarom?
Een voorbeeld: een tijdje geleden zat een jong meisje in een talkshow op Ned 1. Zij vertelde daar over haar initiatief om straatintimidatie aan te vechten middels een petitie. Goed van haar, ik ben het er helemaal mee eens. Vooral nadat ik hoorde wat er allemaal tegen haar is gezegd. Van het benoemen van een zekere beroepsgroep tot het op willen eten van bepaalde vrouwelijke lichaamsdelen. Echt, te gek voor woorden.
De volgende dag stond er een artikeltje over op de Facebookpagina van ‘De Linda’ (van Linda de Mol). Wat me echt raakte was het commentaar eronder! Van ‘dat meiske moet blij zijn dat ze op straat wordt nagefloten’ (duidelijk niet goed gelezen dus) en ‘ik wou dat dat tegen mij werd gezegd, maar ja, ik ben al oud’ (serieus?!) tot aan: belachelijk al dat feministische gedoe, eerst al dat gedoe met #Blacklives en nu weer dit, nog even en we gaan overal petities voor opstarten’. Wat me nog het meest choqueerde was dat dit allemaal van vrouwen afkomstig was. Van vrouwen!
De meeste vrouwen die ik ken voelen zich vreselijk ongemakkelijk bij straatintimidatie. Het is toch ook niet tof dat je wordt nageroepen op straat of op de fiets? Of dat er continue door dezelfde man naar je wordt geloerd terwijl je in de auto in de file staat. Want realitycheck: het is niet speciaal voor jou bedoeld. Nee, het is gericht op iedere willekeurige vrouw die toevallig langs komt.
Het voelt dan ook als langs de Keuringsdienst van Waren gaan: lekkere tieten? Check. Lekkere kont? Check. Ok mannen: fluit, sist of roept u maar! Of in haar geval: roep hetgeen je nooit in het bijzijn van je moeder zou durven zeggen.
Heel terecht dus dat zij opstaat en hiertegen in actie komt. Ik zeg: You go girl! Ik vind dat wij vrouwen juist veel meer voor elkaar moeten opstaan. En vind het dan ook vreselijk om dit soort opmerkingen te lezen. Het is niet zinvol, het draagt niet bij, het is niet opbouwend, het helpt niet, niemand zit hierop te wachten en het enige wat jij zelf doet, als jij zo’n reactie plaatst, is even lekker jouw boosheid ‘anoniem’ botvieren op een onschuldig iemand. Een jonge vrouw die alleen maar de wereld een stukje beter wil maken.
We zouden de mensen die dit soort commentaren leveren eens op het podium bij Jerry Springer moeten zetten. Pak ik vast de popcorn erbij.